Havelte...

...voor het eerst! En dat was best wel weer een ervaring. Aangezien ik lekker vakantie heb, met Frits afgesproken om lekker door de week te gaan mountainbiken. Appelscha hebben we beide al een verschillende keren gezien, tijd voor een andere route. Havelte dus, is ongeveer net zo ver rijden als Appelscha. De route is 13km, in het weekend kun je er nog een lus bij doen van 6 km, maar ja, het is nu geen weekend, dus dat gaat niet. Doen we de route gewoon 2 keer, komen we op 26km uit en mooi stukje fietsen. Ik had al wat filmpjes gezien op Youtube van de route en het begon inderdaad (hoe had ik anders kunnen verwachten) zo maar ineens bij een hek, met een lekker stuk single track. En daar wijk je eigenlijk ook niet meer van af, op een paar kleine stukjes overgang na dan misschien. Al snel beland je op het militaire terrein, de ondergrond is hier veelal zand, maar gelukkig voor ons heeft het de dagen ervoor flink geregend dus het zand is niet mul. Regelmatig fiets je langs de tankbaan, maar ja geen tank te zien natuurlijk. De natuur is mooi en dicht, zo te zien wordt er van deze route minder vaak gebruik gemaakt als in Appelscha, en slingert door de bosjes. Weinig hoogte verschil, of eigenlijk geen op een paar opgeschoven bultjes zand na dan, ook langs de snelweg zit er geen verschil in hoogte en bij ongeveer 9km begin ik te denken dat we als het zo door gaat maar meteen het 2e rondje er achter moeten plakken. Ik bedoel het is mooi hoor, maar ik had meer bulten verwacht en op deze manier word ik niet moe. Heb ik me daar vergist zeg en die 2e ronde is er niet van gekomen kan ik je vertellen. Het venijn zat hem in de staart, de laatste 4 km zit vol met klimmetjes en dalingen waar ze in Appelscha nog een puntje aan kunnen zuigen, man wat een adrenaline! Vlak na een paar soldaten begroet te hebben rond die 9 km begint de eerste klim en dat is er meteen 1. Niet zo stijl als de eerste na het bezoekerscentrum in Appelscha, maar wel een stukje langer, dat geldt ook voor de afdeling, op volle snelheid naar beneden, een bocht en dan wel mul zand. Pffff dat is schrikken, m'n hart bonkt in mijn keel en waar ik eerst niet moe was, ben ik dat nu in 1 keer. Er komt nog zo'n klim en afdeling...daarna een kilometer weer relatief vlak, dwz een soort van beloning, het gaat namelijk heeeel licht naar beneden, dat fietst heerlijk. Daarna korte lastige nauwe klimmetjes en afdelingen. Helemaal prettig voel ik me er niet bij, zo vast op de pedalen op die nauwe stukken en ook hier weer veel adrenaline, hart in de keel. Dit is erg vermoeiend als je er niet op voorbereid bent! Dus niet weer Havelte? Oh zeker wel, alleen besluiten we dat vandaag niet meer te doen...