Vrienden...

...mee te fietsen, deel 1! Vandaag met een aantal vrienden (voornamelijk bekenden van de badminton vereniging Lemmer) wezen fietsen. Vorig jaar hebben we vanwege de zomerstop ook een aantal andere activiteiten gedaan en dit jaar heb ik voorgesteld dat mochten er mensen eens mee willen mountainbiken, ik best eens wat wilde regelen. Maar niet als BVL uitje, maar gewoon een ieder die mee wil kon mee.
Aldus geschiedde op 23 juli van het jaar 2011 (en ook op 13 augustus van datzelfde jaar, vandaar het deel 1!) Aangezien niet iedereen de beschikking heeft over een MTB en/of een helm, verzamelden we om 10 uur bij Rikus Kramer in Appelscha. Hier hebben we een aantal fietsen en helmen gehuurd. Er was nog wel twijfelen of het door kon gaan, want zeker de dag ervoor had het flink geregend en ook voor vandaag stonden er nog wel een aantal buien op het program. Optimistisch als ik ben gaf ik aan dat er terwijl wij op de fiets zouden zitten niks meer zou vallen. We zijn nog niet weg of de eerste bui maakt ons een klein beetje vochtig.
Nou ja die hebben we dan maar gehad zeg ik en inderdaad krijgen we daarna nagenoeg niks meer!
Met 5 man en 1 vrouw gaan we richting bezoekerscentrum om daar de MTB route te beginnen. Bij het bezoekerscentrum wacht Jessica van Fotokunst-Jes ons op voor een groepsfoto. Ik leg nog even een paar dingen uit, oa over inhalen en hoe de route herkend kan worden en dan gaan we op pad.
Wie de route van Appelscha kent, weet wat je direct na het bezoekerscentrum staat te wachten. Dit had ik uiteraard niet verteld en de reacties waren meteen leuk! Van "Hey cool!" tot "Oh shit!" Afgesproken is om lekker te fietsen, niet op elkaar te hoeven wachten en dat we elkaar bij het eerste verharde pad (klinker weggetje) weer zien voor een kleine stop. Zoals gezegd heeft het flink geregend en er zijn grote plassen. De meesten proberen de sporen om de plassen heen te volgen, maar hebben niet door dat het makkelijker is om door de plassen te gaan, de meeste zijn niet diep namelijk en de grond in de plassen is vaak harder. Richard vliegt vooruit en is al snel niet meer te zien, daarna kom ik maar aangezien er ver achter mij niks meer te zien is wacht ik. Blijkt dat men toch wel veel moeite had met de eerste serie bulten! Er zijn er zelfs bij die alles in 1 versnelling proberen te doen.
Ik laat iedereen voorbij en ga lekker achteraan fietsen, normaal doe ik dat ook, maar dan is het vaak dat ik het niet bij kan houden, nu zit ik er op mijn gemak. Ondanks het minder goede weer is het niet heel erg koud en Melinda met haar fleece jack aan heeft het al snel heel erg warm. Alexander is zo aardig om het jack onder de bretels van z'n bib shorts te doen, waardoor het voor Melinda een stuk lekkerder fietst. Alexander ziet er dan wel weer uit als de hunchback, maar dat mag de pret niet drukken. De eerste ervaringen worden gedeeld terwijl we even op adem komen bij het verharde pad. Iedereen is al goed vies, maar vindt het hartstikke leuk! Al begint een enkeling zonder zeem toch al wel wat te voelen. Afgesproken wordt om op dezelfde voet door te gaan tot we weer bij de verharde weg komen.
Ik zoek m'n plekje weer op achteraan en geniet van de mensen voor mij, waarvan een groot deel voor het eerst aan het MTB'en is en het naar hun zin hebben. Het is een grote bende in het bos, wat water en modder betreft en ontwijken heeft echt geen zin meer, tenminste als men probeert niet vies te worden. En voor deze die het nog wel probeert heeft Alexander een goede oplossing, hij dendert er op korte afstand door de plas hard voorbij.
Bij de 2e serie bulten aangekomen haal ik een aantal mensen in die boven op de bult stil vallen en kom zo achter schoonvader Bert, al duurt dat niet lang aangezien hij de volgende bult op loopt. Last van z'n knieën. Ja dan is MTB'en inderdaad minder goed, maar ook hij geniet. Op de lange vlakke stukken is hij het trouwens die iedereen voor is, zo zie je toch maar weer dat racefiets ervaring wel telt!

Weer even rust....er zijn meer die de billen beginnen te voelen, ook al hebben ze wel een zeem. Maar we gaan vrolijk door, 2/3 van de route gehad en er komt nog een mooi stuk, de 'Grand Canyon' daar zit trouwens Jessica op ons te wachten om nog een paar foto's te maken dus tijd om haar even te bellen dat we eraan komen.
Het resultaat van de foto's mag er zeker wezen, bedankt Jessica!
Daarna lekker doorgefietst, Bert, Richard en Melinda hielden dat het beste vol, Harry en Alexander hadden toch wel wat last. Na de tijd de fietsen afspoelen, lekker om kleden of zelfs douchen bij Rikus Kramer. Moet even gezegd worden dat dat daar goed is geregeld!
Als afsluiter met z'n allen gegeten, was een goede dag...

Slopers...

...zijn het, slopers! Wie? Mijn buren! Niet alleen omdat ze harder fietsen, maar ook omdat ze m'n fiets gesloopt hebben! Nee niet m'n Cube, gelukkig niet zeg, maar m'n oude Giant. Hoe het zit?
Twee weken terug voor het eerst met een 3tal andere buren wezen fietsen, dat kun je hier lezen, was hartstikke leuk maar ik kon ze niet bijhouden. Deze week weer mee geweest en besloten vanaf het begin mijn eigen tempo te fietsen. Wieger ging deze keer niet mee, Bas en Eeuwe waren wel mee. Maar aangezien Eeuwe 1 van zijn leenfietsen moest inleveren bij de eigenaar van die fiets, ging Bas op mijn oude Giant. Deze kraakte al wat meer dan dat ie eerst deed had ik het idee. En er zat ook wel best wat ruimte op hier en daar! Toch mee, er toch op fietsen? Ja? Prima...
Vanaf het begin dus mijn eigen tempo en dat beviel me goed. De heren waren al snel uit het zicht en ikzelf al wel even buiten adem, maar dat heb ik sowieso het eerste stuk. Het zal een combinatie zijn van op gang moeten komen en de adrenaline van de bulten. Hier en daar heb je een doorsteek en kon ik in de verte nog wat mensen zien fietsen, maar ik kwam er lekker in, in m'n eigen tempo. En om heel eerlijk te zijn, ik vermaak mij prima alleen in het bos, genieten is dat!
De 2e serie serieuze bulten gingen een stuk beter dan dat ze de laatste tijd wel gegaan zijn, ik hoefde hier deze keer eens niet af te stappen omdat ik er niet bij op kon komen. Het ging sowieso goed, echte drinkstops waren ook niet nodig. Na de 2e serie bulten heb je een kronkel stuk vlak voor de 2e keer dat je het verharde pad kruist. In deze kronkels zag ik al iemand voor me, dat stemde me goed, in mijn eigen tempo was ik dus niet eens zo ver van die hardfietsers af en misschien haalde ik ze ook wel weer in.
Tot ik midden in het stuk bos voor het eerste stuk heide, Bas zie staan, kijken en voelend aan z'n achterwiel. "It fytst wat swier!" Hij dacht dat de remmen aanliepen. Wellicht een beetje aan de ene kant, maar niet genoeg om het zwaar te laten trappen, het moest iets met de as zijn. Deze wat losser gemaakt totdat het iets beter draaide, maar het was nog niet alles. Nou ja dan maar een beetje zo doorfietsen en de ergste bulten (de Grand Canyon of halfpipe) maar letterlijk links laten liggen en zsm terug naar de auto. Een stuk afgesneden, door wat mul zand en uiteraard ging ik daar onderuit. Viel niet hard, maar het voelde wel een beetje als stank voor dank! In een rustig tempo hebben we de route weer opgezocht om zo naar het einde te fietsen. Bas had het duidelijk zwaar en het leek of hij continue zat te schakelen, dat bleek niet het geval, dat kraken kwam gewoon van de fiets. Dat kon niks goeds betekenen.
Bij de auto's aangekomen waar de rest de fietsen alweer had opgeladen nog eens naar de fiets gekeken: Alle lagers uit de achteras!! geen wonder dat het zwaar fietste. Die arme Bas heeft een beste workout gehad.
Nou ja, eerst een geoefend spinner erop, daarna een ijshockeyer uit de hoogste NL divisie. Geen wonder dat die Giant op een gegeven moment zegt: Krak!
Mijn workout verliep daardoor niet helemaal als gepland, wat op het eerste gezicht een goede tijd leek te worden, werd nu een pruts tijd. Bas daarentegen heeft een prima workout gehad! Hahaha De Giant mag ie houden als hij hem wil opknappen, al blijkt dat z'n oom een nieuwe MTB heeft aangeschaft en hij de oude mag hebben. Ook Eeuwe denkt een nieuwe fiets te gaan kopen, bij hem op het werk blijken ze ook een fietsplan te hebben, zo is ook aan z'n collega's te zien! De ene heeft al een nieuwe Cube...de ander heeft er 1 in bestelling.

Dwingeloo...

...for the first time! Fietsen met de buren is afgelopen dinsdag niks meer geworden, het spijt me ook niet heel erg, want het was ook wel erg warm. Maar afgelopen weekend stond er wel wat anders op het program, namelijk de vaste route van Dwingeloo. Met de familie zaten we een weekend in Wijster, op 3,5 km van startpunt Spier. Lammert (aka Flammert) had z'n fiets mee, als ook Frits en ondergetekende. Vrijdag waren we al in Wijster, maar het duurde tot zondagochtend 10uur voordat we op de fiets stapten, in de tussentijd natuurlijk wel heel veel leuke dingen gedaan!
Over het verhard richting startpunt Spier, daar aangekomen al wel een zwart en een rood bordje gezien, maar er was even twijfel over wat voor kleur de 23km lange route nou eigenlijk had. Na even omgelummeld te hebben maar even aan een ploegje MTB'ers die er uitzagen alsof ze net klaar waren, gevraagd of we de rode route moesten hebben. Dit werd bevestigd en we werden ook meteen gewaarschuwd hier en daar lag de route op z'n kop doordat men nieuw hekwerk had geplaatst. Wij dachten dat dit wel wat mee zou vallen, maar niks was minder waar. Al redelijk snel moesten we met een flauwe bocht naar rechts....maar werd de weg ons versperd door schrikdraad. Best lastig! Terug gefietst en de route ergens anders weer opgepakt.
Het weer was goed, tempo was lekker en de route was niet moeilijk. Ik kan ook niet zeggen dat het echt tegen viel, maar ik had er wel iets meer van verwacht. Veel bossnelwegen, afgewisseld met korte 'doorsteekjes' die best wel technisch waren. We hebben ons goed vermaakt hoor, dat is het punt niet, maar doordat men zo in het bos bezig is, wil het plezier in het fietsen wel eens wat tegenvallen. Wat de boel wel verziekte was het groot aantal klaphekjes wat open en dicht moest, dat is toch niet normaal?
Doordat het flink geregend had lagen er hier en daar grote plassen waarvan enkele echt niet vermeden konden worden. Een andere lag vlak voor een klaphek, net na een lekkere, maar onoverzichtelijke afdeling. Dat zijn geen klachten hoor, absoluut niet, gewoon leuke stukjes van het mountainbiken op de vaste route in Dwingeloo!
Mijn Endomondo workout laat wel wat te wensen over, om 1 of andere reden wordt de GPS niet goed gepakt ofzo, waardoor de route op de route kaart niet goed wordt weergegeven.

Ondanks dat de verhouding bossnelweg, technische stukjes iets anders had gemogen, gaan we deze route zeker een keertje vaker rijden!