Slopers...

...zijn het, slopers! Wie? Mijn buren! Niet alleen omdat ze harder fietsen, maar ook omdat ze m'n fiets gesloopt hebben! Nee niet m'n Cube, gelukkig niet zeg, maar m'n oude Giant. Hoe het zit?
Twee weken terug voor het eerst met een 3tal andere buren wezen fietsen, dat kun je hier lezen, was hartstikke leuk maar ik kon ze niet bijhouden. Deze week weer mee geweest en besloten vanaf het begin mijn eigen tempo te fietsen. Wieger ging deze keer niet mee, Bas en Eeuwe waren wel mee. Maar aangezien Eeuwe 1 van zijn leenfietsen moest inleveren bij de eigenaar van die fiets, ging Bas op mijn oude Giant. Deze kraakte al wat meer dan dat ie eerst deed had ik het idee. En er zat ook wel best wat ruimte op hier en daar! Toch mee, er toch op fietsen? Ja? Prima...
Vanaf het begin dus mijn eigen tempo en dat beviel me goed. De heren waren al snel uit het zicht en ikzelf al wel even buiten adem, maar dat heb ik sowieso het eerste stuk. Het zal een combinatie zijn van op gang moeten komen en de adrenaline van de bulten. Hier en daar heb je een doorsteek en kon ik in de verte nog wat mensen zien fietsen, maar ik kwam er lekker in, in m'n eigen tempo. En om heel eerlijk te zijn, ik vermaak mij prima alleen in het bos, genieten is dat!
De 2e serie serieuze bulten gingen een stuk beter dan dat ze de laatste tijd wel gegaan zijn, ik hoefde hier deze keer eens niet af te stappen omdat ik er niet bij op kon komen. Het ging sowieso goed, echte drinkstops waren ook niet nodig. Na de 2e serie bulten heb je een kronkel stuk vlak voor de 2e keer dat je het verharde pad kruist. In deze kronkels zag ik al iemand voor me, dat stemde me goed, in mijn eigen tempo was ik dus niet eens zo ver van die hardfietsers af en misschien haalde ik ze ook wel weer in.
Tot ik midden in het stuk bos voor het eerste stuk heide, Bas zie staan, kijken en voelend aan z'n achterwiel. "It fytst wat swier!" Hij dacht dat de remmen aanliepen. Wellicht een beetje aan de ene kant, maar niet genoeg om het zwaar te laten trappen, het moest iets met de as zijn. Deze wat losser gemaakt totdat het iets beter draaide, maar het was nog niet alles. Nou ja dan maar een beetje zo doorfietsen en de ergste bulten (de Grand Canyon of halfpipe) maar letterlijk links laten liggen en zsm terug naar de auto. Een stuk afgesneden, door wat mul zand en uiteraard ging ik daar onderuit. Viel niet hard, maar het voelde wel een beetje als stank voor dank! In een rustig tempo hebben we de route weer opgezocht om zo naar het einde te fietsen. Bas had het duidelijk zwaar en het leek of hij continue zat te schakelen, dat bleek niet het geval, dat kraken kwam gewoon van de fiets. Dat kon niks goeds betekenen.
Bij de auto's aangekomen waar de rest de fietsen alweer had opgeladen nog eens naar de fiets gekeken: Alle lagers uit de achteras!! geen wonder dat het zwaar fietste. Die arme Bas heeft een beste workout gehad.
Nou ja, eerst een geoefend spinner erop, daarna een ijshockeyer uit de hoogste NL divisie. Geen wonder dat die Giant op een gegeven moment zegt: Krak!
Mijn workout verliep daardoor niet helemaal als gepland, wat op het eerste gezicht een goede tijd leek te worden, werd nu een pruts tijd. Bas daarentegen heeft een prima workout gehad! Hahaha De Giant mag ie houden als hij hem wil opknappen, al blijkt dat z'n oom een nieuwe MTB heeft aangeschaft en hij de oude mag hebben. Ook Eeuwe denkt een nieuwe fiets te gaan kopen, bij hem op het werk blijken ze ook een fietsplan te hebben, zo is ook aan z'n collega's te zien! De ene heeft al een nieuwe Cube...de ander heeft er 1 in bestelling.